พระประดิษฐไพเราะ
พระประดิษฐไพเราะ (มี ดุริยางกูร) เป็นครูดนตรีไทยอยู่ในสมัยรัชกาลใด
- ปลายสมัยรัชกาลรัชกาลที่ ๓ จนถึงต้นรัชกาลที่ ๕
- ปลายสมัยรัชกาลรัชกาลที่ ๑ จนถึงรัชกาลที่ ๓
- ปลายสมัยรัชกาลรัชกาลที่ ๒ จนถึงรัชกาลที่ ๕
- ปลายสมัยรัชกาลรัชกาลที่ ๔ จนถึงรัชกาลที่ ๕
ครูมีแขกได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น หลวงประดิษฐไพเราะจากกษัตริย์พระองค์ใด
- พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัวเพราะได้เป็นครูสอนปี่พาทย์ในวังหน้า
- พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว
- พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว
- พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
ครูมีแขกได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น หลวงประดิษฐไพเราะ ทำงานในต่ำแหน่งใด
- ตำแหน่งปลัดจางวางมหาดเล็กว่าราชการกรมปี่พาทย์ ฝ่ายพระบวรราชวัง
- ตำแหน่งปลัดจางวางมหาดเล็กว่าราชการกรมมหรสพ ฝ่ายพระบวรราชวัง
- ตำแหน่งปลัดจางวางมหาดเล็กว่าราชการกรมโขนหลวง ฝ่ายพระบวรราชวัง
- ตำแหน่งมหาดเล็กว่าราชการกรมดุริยางค์ ฝ่ายพระบวรราชวัง
ข้อใดคือเหตุผลที่ครูมีแขกเปลี่ยนบรรดาศักดิ์จาก หลวงประดิษฐไพเราะ เป็น พระประดิษฐ์ไพเราะ
- แต่งเพลงเชิดจีนถวาย เป็นที่ถูกใจพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว
- สร้างวงดนตรีได้มีคุณภาพ
- เพราะประชันระนาดเอกชนะ
- ถูกทุกข้อ
ครูดนตรีท่านใด ได้รับสมญาว่าเป็นเจ้าแห่งเพลงทยอย
- ครู มีดุริยางกูร
- ครูสิน ศิลปบรรเลง
- ครูศร ศิลปบรรเลง
- ครูเพ็ง
”ใช้วิธีอันแปลกประหลาดกว่าเพลงไทยทั้งหลายที่เคยมีมาก สำนวนทำนองของเพลงมีทั้งเชิงล้อ เชิงชน ทีหนีทีไล่ ล้อหลอกกันไปมาระหว่างเครื่องกับเครื่องตามอย่างสนุกสนานและไพเราะเริงเร้ากระตุ้นเตือนใจชวนให้ฟังตลอดเวลา เพลงนี้จะฟังให้เกิดความสนุกสนานเพลิดเพลิน หรือจะเอาไปใช้ประกอบการรำ หรือแสดงละครก็ได้”
บทความนี้หมายถึงเพลงในข้อใด
- ทยอยนอก
- ทยอยใน
- ทยอยเขมร
- เชิดจีน
ทีนี้จะไหว้ครูปี่พาทย์, ฆ้องระนาดมือดีปี่ไฉน,ทั้งครูแก้วครูฟ้าเป็นหลักชัย,ครูทองอินทร์นั่นแหละใครไม่เทียบทัน
มือตอดหนอดหนักขยักขย่อน,ตาพูนมอญมิใช่ชั่วตัวขยัน,ครูมีแขกคนนี้เขาดีครัน,เป่าทยอยลอยลั่นบรรเลงลือ
คำว่า ครูมีแขกนั้นหมายความถึงครูดนตรีท่านใด
- พระประดิษฐ์ไพเราะ
- พระประดิษฐ์ไพเราะเสียงซอ
- หลวงประดิษฐ์
- หลวงระนาด