ฆ้องโหม่ง เป็นเครื่องตีประกอบจังหวะย่อย เวลาตีมีเสียงดัง “ โหม่ง โหม่ง โหม่ง ” คนไทยรู้จักเครื่องดนตรีชนิดนี้มาตั้งแต่สมัยโบราณ คู่กันมากับกลอง ดังมีภาษาที่เรียกว่า “ ฆ้องกลอง ” ซึ่งใช้ตีเป็นเครื่องกำหนดเวลามาในระยะหนึ่ง กล่าวคือ ตอนกลางคืนใช้กลองตีดังเป็น เสียง “ ตุ้ หรือ ทุ้ม ” จึงเรียกส่วนแห่งเวลากลางคืนว่า “ ทุ่ม ” ตอนกลางวันใช้ฆ้องตีว่า “ โหม่ง หรือโหมง ” จึงเรียกส่วนแห่งเวลากลางวันว่า “ โมง ” ซึ่งเรียกติดปากกันมา จนถึงทุกวันนี้ ฆ้องโหม่ง ทำด้วยโละ เช่น ทองเหลือง หลอมเป็นรูปทรงกลม ผายกว้าง ตอนกลางนูนเป็นปุ่มสำหรับตี มีขอบงุ้มลงโดยรอบเรียกว่า “ ฉัตร ” ที่ฉัตรเจาะรู ๒ รูสำหรับร้อยเชือกผูกถือ หรือแขวนตี เวลาตีใช้ไม้ตี (ย้อนกลับ)